Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

7 Μαΐ 2018

Καλλιόπη Ζούλια

 19

" Τη σκόνη από τον ώμο σου να καθαρίσεις...."

Το χέρι της ακούμπησε την άκρη του παλτού του,
σαν να  ΄θελε να το τινάξει

Του ψιθύρισε
"Δεν είναι ωραίο βρώμικος να φαίνεσαι,
τσαλακωμένος",

Προσπάθησε να την αποφύγει.
Δεν του άρεσαν οι υποδείξεις
Έψαξε για τσιγάρο στην εσωτερική τσέπη.
Τ' ακούμπησε στα χείλη
Μα η μυρωδιά του καπνού
του φάνηκε αλλιώτικη και ξένη.
Ακόμα κι ο καπνός δεν ήταν ο δικός του.

Νοσταλγούσε τα παλιά Gauloises,
για ώρες το άρωμά τους έμενε στα ρούχα του.

Η βαριά μυρωδιά, μαζί με την κολόνια,
Έμοιαζαν αποτύπωμα.

Έκείνος της ψιθύρισε
"Βρώμικος δεν υπήρξα ποτέ"
"Τσακαλωμένος, όμως, πάντα"

Από την ποιητική συλλογή " Ίχνη εντός μου" 2018. Εκδόσεις Ηριδανός