Της Ιωάννας Δημητριάδου
Συνήθως, οι μαθητές που είναι να εισαχθούν στο Γυμνάσιο, έχουν ήδη διαγνωστεί, το μεγαλύτερο ποσοστό, με δυσλεξία ή οποιαδήποτε άλλη μαθησιακή δυσκολία από τα χρόνια του Δημοτικού. Την περίοδο που γίνεται η εγγραφή, οι γονείς και οι μαθητές προσκομίζουν στη διεύθυνση του σχολείου, την ειδική διαγνωστική έκθεση από τα αρμόδια ΚΕΔΥΥ ή τα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, στην οποία περιγράφονται συγκεκριμένες κατευθύνσεις και αν κριθεί απαραίτητο, απαλλαγή από τις γραπτές εξετάσεις. Τις περισσότερες φορές, οι γονείς δίνουν και μια δική τους αίτηση, μέσα στην οποία συμφωνούν με το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει το παιδί του στο Γυμνάσιο. Έπειτα, με την αρχή της σχολικής χρονιάς, ο Διευθυντής του σχολείου, αλλά και οι ίδιοι οι γονείς ενημερώνουν τους καθηγητές.
Οι καθηγητές με τη σειρά τους, ακολουθούν κάποιες γενικές κατευθύνσεις, όπως:
- Δίνουν παραπάνω χρόνο για την ολοκλήρωση μιας εργασίας ή ενός διαγωνίσματος.
- Δεν τα αξιολογούν με αυστηρούς όρους.
- Δε διορθώνουν όλα τα λάθη σε ένα γραπτό κείμενο.
- Τους μειώνουν την ύλη για μελέτη στο σπίτι.
- Δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στον προφορικό λόγο, από τον γραπτό λόγο.
- Σε διαγωνίσματα, τα εξετάζουν προφορικά, μέσα από ερωτήσεις.
- Όσο μπορούν, ενισχύουν και στηρίζουν τον μαθητή.
Η συνέχεια εδώ
