Κείμενο: Μαρία Παπαδοδημητράκη
Το καλοκαίρι είναι μια ιδανική ευκαιρία να αφήσουμε τα παιδιά να τεμπελιάσουν, να νιώσουν ανία, μία ψυχολογική κατάσταση τόσο σημαντική για την ανάπτυξή τους όσο και τα σχολικά μαθήματα.
«Ένα παιδί αναπτύσσεται καλύτερα όταν, όπως ένα νεαρό φυτό, το αφήνουμε ανενόχλητο στο έδαφος. Τα πολλά “ταξίδια”, η μεγάλη ποικιλία εντυπώσεων δεν είναι προς όφελός του, καθώς το καθιστούν ανίκανο να διατηρήσει μια γόνιμη μονοτονία μεγαλώνοντας». Aυτά έγραφε το 1930 ο βρετανός φιλόσοφος, μαθηματικός και ιστορικός Μπέρτραντ Ράσελ σε ένα κεφάλαιο του έργου του «Η κατάκτηση της ευτυχίας», αφιερωμένο στην πιθανή αξία της πλήξης.
Σύμφωνα με τον νομπελίστα Ράσελ, η φαντασία και η ικανότητα να διαχειριζόμαστε την πλήξη (βαρεμάρα στην καθομιλουμένη) πρέπει να καλλιεργούνται από την παιδική ηλικία, διαφορετικά «μια γενιά που δεν μπορεί να αντέξει την ανία είναι μια γενιά μικρών ανθρώπων, στους οποίους κάθε ζωτική ώθηση μαραίνεται αργά σαν να ήταν κομμένα άνθη σε βάζο».
Διαβάζοντας τα παραπάνω, ήρθαν στο μυαλό μου τα χρόνια στο δημοτικό, τα λόγια της μητέρας μου («τα παιδιά δεν πρέπει να βαριούνται», έλεγε συχνά) και μια σειρά εκπαιδευτικών βιβλίων που μου έκαναν δώρο κάθε καλοκαίρι, για να κρατάω το μυαλό σε εγρήγορση. Ενώ, λοιπόν, τα σχολεία και τα φροντιστήρια έκλειναν και το πρωινό ξύπνημα σταματούσε, η κυρία Δανάη έκρινε σκόπιμο για το δικό μου καλό να με τρέχει στα βιβλιοπωλεία, όπου με περίμεναν ασκήσεις ορθογραφίας, μαθηματικά προβλήματα, κείμενα για ανάγνωση και ένα τελικό άθροισμα που έδειχνε πόσο επιμελής ήμουν. Εμένα, όμως, όλα αυτά μου στερούσαν χρόνο από το παιχνίδι και τις βόλτες στη θάλασσα.
Από τότε έχουν περάσει χρόνια και, δυστυχώς, τα πράγματα κάθε άλλο παρά έχουν αλλάξει, αν κρίνω από τα παιδιά των φίλων μου, που μέσα στο καλοκαίρι τρέχουν σε φροντιστήρια, κατασκηνώσεις, μουσεία, περιβαλλοντικές δράσεις οργανώσεων, εκδηλώσεις του δήμου, μουσικές παραστάσεις και αθλητικές συναντήσεις, προκειμένου να αποκτήσουν γνώσεις και να γεμίσουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους.
Κανείς δεν αρνείται ότι οι δραστηριότητες αυτές ωφελούν την ανάπτυξη των παιδιών, σωματική, πνευματική και κοινωνική. Μήπως, όμως, το έχουμε παρακάνει;
«Λουόμενοι στον Ανιέρ» Έργο του Ζωρζ Σερά (1884). Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου.
Η συνέχεια εδώ
