Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

15 Μαΐ 2017

Τουλάχιστον είμαι ακόμα ζωντανός

Κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο το σηκώνω με την ελπίδα ότι θα είναι για δουλειά. Μετά από λίγο προσγειώνομαι στην πραγματικότητα: συνήθως είναι από το τμήμα πωλήσεων κάποιας τηλεφωνικής εταιρείας.

Κάθε φορά που με ρωτάνε αν βρήκα δουλειά, η ίδια αμηχανία. Προτιμώ να μη σκέφτομαι την κατάστασή μου γιατί απελπίζομαι. Φοβάμαι το αύριο. Απασχολώ το μυαλό μου με ζητήματα της καθημερινότητας και πέφτω για ύπνο πολύ κουρασμένος, ώστε να κοιμηθώ αμέσως. Μόνο καμιά φορά, όταν η αϋπνία επιμένει και σηκώνομαι για τσιγάρο, έρχεται στο μυαλο μου αυτό που φοβάμαι. Σε συνεντεύξεις για δουλειά ρωτούν καμιά φορά τον υποψήφιο πώς φαντάζεται τον εαυτό του σε πέντε χρόνια. Εγώ τον φαντάζομαι πιο φτωχό και πιο μόνο.

Η συνέχεια εδώ