Ποια γλύκα να ’χει το φεγγάρι
ολόγιομο, σαν τη φωτιά,
δίχως να κλέβει βλέμμα;
Ποια γλύκα να ’χει η ευχή
δίχως φτερά, δίχως φωνή
στη νύχτα ν’ ακουστεί;
Ποτάμι που το ρέμα του
δε κουβαλά αγέρα,
γκρεμίζεται στο τέρμα του,
σ’ ένα φιλί που ’χει χαθεί.
Αβάσταχτος ο χωρισμός,
βαρύ το πεπρωμένο,
μα ’κείνο το ανεκπλήρωτο,
αχ, πώς ματώνει πιο πολύ!
Από την ποιητική συλλογή "Θάλασσα κι Ουρανός", εκδόσεις άλφα πι
ολόγιομο, σαν τη φωτιά,
δίχως να κλέβει βλέμμα;
Ποια γλύκα να ’χει η ευχή
δίχως φτερά, δίχως φωνή
στη νύχτα ν’ ακουστεί;
Ποτάμι που το ρέμα του
δε κουβαλά αγέρα,
γκρεμίζεται στο τέρμα του,
σ’ ένα φιλί που ’χει χαθεί.
Αβάσταχτος ο χωρισμός,
βαρύ το πεπρωμένο,
μα ’κείνο το ανεκπλήρωτο,
αχ, πώς ματώνει πιο πολύ!
Από την ποιητική συλλογή "Θάλασσα κι Ουρανός", εκδόσεις άλφα πι